[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Nie ma patosu. Jest myśl nie domówiona w tym tłumie.
113
Take a thought if you can plant its root
in the artisans' hands, in the fingers
of women typing eight hours a day:
black letters hang from reddened eyelids.
Take a thought, make man complete,
or allow him to begin himself anew,
or let him just help You perhaps
and You lead him on.
3.
Why is it not so, Magdalene, Simon of Cyrene?
Do you remember that first step which you are still
taking all the time?
4.
Grass waving, a green hammock, a breezy cradle of bees.
Stone slabs stand, split by a vertical ray.
You had better walk with the wave. Walk the wave don't hurt your feet.
In the wave's embrace you never know you are drowning.
5.
And then He comes. He lays his yoke
on your back. You feel it, you tremble, you are awake.
114
Wez myśl jeśli potrafisz wez myśl, pozakorzeniaj
w palcach rękodzielników, albo te\ w palcach kobiet
piszących na maszynie po osiem godzin codziennie
czarne litery nawisłe u zaczerwienionych powiek.
Wez myśl i dokończ człowieka
lub te\ mu pozwól rozpocząć siebie samego na nowo
lub te\ inaczej: niech on Ci tylko pomaga,
a Ty go prowadz.
3.
Dlaczego nie jest tak? Magdaleno, Szymonie z Cyreny?
Czy pamiętasz ów pierwszy krok, którym dotąd idziesz bez przerwy?
4.
Falują trawy jak hamak, kołyska zwiewnych pszczół.
Kamienne płyty stoją prostopadły rozdziela je promień.
Idz lepiej falą! Idz falą i nie rań stóp
fala ogarnie cię tak, \e nie poczujesz, jak toniesz.
5.
Wtedy jednak nadejdzie On i swoje własne jarzmo
przeniesie na twoje barki. Poczujesz, ockniesz się, zadr\ysz.
115
II.
Now I Begin to Discern Individual
Profiles
1. Melancholic
I would not carry it. And now this pain
how much longer is it to last?
feebly accepted at first, now like the moth
slowly eating its way through the fabric
of imagination, or like rust
wearing out iron.
Oh, to flow out of this cryptic canal
beyond the pain's lock. There is a life
so great and simple, and its depth
does not end in me. For our reality
is more magnificent than painful.
Oh, to balance it all at last
with a gesture, mature and certain!
Not to return again and again,
but to walk on, at the daily pace of hours,
carrying that whole subtle structure
so easily disturbed
within the frontiers of the brain,
itself more affected by fatigue than pain.
And to be more with Him,
more with Him, not merely with oneself.
Push aside the terror of things to be done,
may a simple act be enough.
116
Część II.
Teraz ju\ zaczynam rozró\niać
poszczególne profile
1. Melancholik
Nie chciałem wziąć. Zbyt długo we mnie wa\y się ból,
zrazu przyjęty dość słabo
wa\y się w wyobrazni i toczy z wolna jak mól,
jak rdza zu\ywa \elazo.
Ach, wypłynąć z nurtu ukrytego i przejść poza bólu przedsmak!
Jest \ycie, proste i wielkie jego głębia nie kończy się we mnie.
Rzeczywistość bardziej jest wspaniała nizli bolesna.
Zrównowa\yć to wszystko nareszcie gestem dojrzałym i pewnym!
Nie wracać po tyle razy, lecz iść i dzwigać po prostu
w równym odstępie godzin tę całą subtelną strukturę,
która w granicach mózgu tak łatwo przemienia się w rozstrój,
a sama w sobie zmęczeniem jest bardziej ni\ bólem.
I mo\e bardziej być z Nim ni\ z sobą tylko,
bardziej być z Nim
odsunąć grozę spraw na tyle,
by wystarczał zwyczajny czyn.
117
2. Schizoid *
There are moments, hollow without hope;
will I ever light up a thought,
ever strike warm sparks from my heart?
Don't push me aside, don't recoil from my anger.
This isn't anger no, no it's only an empty shore.
The slightest weight is too much for me,
I walk on and feel I'm not moving at all.
You never stand still, remember; your strength
recharges in silence: it will find its way.
Your strength will explode.
And then without violence, not instantly wholly yourself,
you must give heart-space to your moments, space to the pressure
of will.
There is growth in hollow stagnation;
your fever-shot eyes must not
burn it to ashes.
3. The Blind
Tapping the pavement with a white stick
we create the necessary distance.
Each step costs us dear.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]