[ Pobierz całość w formacie PDF ]
dodatek są już dostatecznie dobrze rozpoznane. Dlatego też przy stosowaniu domieszek,
zwłaszcza z grupy regulatorów kinetyki wiązania i twardnienia, koniecznym jest
zachowanie dużej ostrożności.
Niekiedy bowiem brak kompatybilności w ich współdziałaniu może wywołać skutki
wręcz odwrotne do zamierzonych. Dużą pomocą przy uniknięciu tego rodzaju niepowodzeń
jest zawsze długoletnie doświadczenie producenta betonu w stosowaniu określonego
cementu oraz ostrożna metoda wstępnych prób.
W każdym przypadku oczywistym warunkiem wprowadzenia domieszki do stosowania
jest posiadanie przez nią odpowiedniej aprobaty.
Dla projektanta gwarantem osiągnięcia w procesie budowy projektowanych cech
betonu musi zawsze być wnikliwa i systematycznie realizowana niezależna kontrola jakości
wbudowanego betonu. W tych działaniach jego stanowisko musi być bezwzględne i
nieustępliwe.
Tylko
bowiem
pozytywny
wynik
rzetelnej
kontroli
może
być
gwarantem
bezpieczeństwa i trwałości przekazywanego do eksploatacji obiektu.
W przedstawionym wyżej przeglądzie głównych domieszek i efektów ich stosowania ze
względu na ograniczone rozmiary opracowania nie zaprezentowano całego szeregu innych
typów domieszek, takich np. jak:
•
domieszki inhibitujące korozję stali,
•
zwiększające odporność chemiczną betonu,
•
ekspansywne,
•
stabilizujące do betonów podwodnych,
•
gazyfikujące i spieniające,
•
regulujące granicę płynięcia,
•
uodparniające na korozję biologiczną,
•
zwiększające przyczepność,
•
barwiące i inne.
W większości przypadków są to domieszki o bardzo zawężonym i specjalistycznym
przedziale użyteczności, przy czym niektóre nawet nie są przeznaczone do betonów.
W przypadku konieczności ich zastosowania podstawą do wprowadzania do stosowania
winny być pozytywne wyniki badań, nade wszystko jednak udokumentowane odpowiednio
licznymi przykładami pozytywnych zastosowań praktycznych.
6. Wnioski
6.1. Stan ilościowy i jakościowy domieszek do betonów obecnie produkowanych
spowodował, że praktycznie żadnej poważnej budowli betonowej na świecie nie
realizuje już się bez ich użycia. Uzyskiwanie dzięki nim korzyści w postaci znaczącej
poprawy cech betonu oraz zwiększenia dogodności technologicznej w realizacjach
procesów
budowlanych
w
pełni
uzasadniają
ich
dalszy
rozwój
i
wzrost
rozpowszechnienia.
6.2. Spośród wszystkich grup domieszek najbardziej powszechną w zastosowaniach
praktycznych jest grupa domieszek modyfikujących właściwości betonów w stadium
mieszanki.
Szczególnie
skuteczne
oddziaływania
tej
grupy
a
zwłaszcza
superupłynniaczy III-ciej generacji w zakresie redukcji wody i efektów upłynniających
dało podstawę do wytworzenia nowej generacji betonów tzw. wysokowartościowych
oraz ostatnio szczególnie dynamicznie rozwijających się betonów samozagęszczalnych
(SCC). Znakomite właściwości konstrukcyjne tych ostatnich stwarzają nowe
możliwości w zakresie projektowania konstrukcji bardziej odpowiedzialnych pod
względem nośności, oszczędniejszych pod względem materiałowym o wyższym
poziomie trwałości.
6.3. Wyjątkowo złożone procesy fizykochemiczne towarzyszące współdziałaniu składników
betonu w układzie: domieszka-spoiwo-wypełniacz powodują, że zastosowane
domieszki winny być kompatybilne z odpowiednimi
właściwościami
spoiw
cementowych. Szczególną ostrożność należy zachować zwłaszcza przy zespolonym
[ Pobierz całość w formacie PDF ]