[ Pobierz całość w formacie PDF ]
środku, która od poprzedniej różni się tym, że jest otwarta u podstawy; podobieństwo, jakie
istnieje pomiędzy tym myślokształtem, a górskimi szczytami jest niemal doskonałe; jest ono
jeszcze podkreślone przez masy falujących obłoków, które przesuwają się miedzy
wierzchołkami i dają całości perspektywę. Efekt pojedynczych nut lub pojedynczych chórów
tu nie istnieje; każdy łańcuch tych fantastycznych gór przedstawia w rozmiarach, kształcie i
barwie efekt ogólny, wywołany przez tę lub inną partie utworu muzycznego, widzianego z
oddali.
Należy jasno zdać sobie sprawę, że w rzeczywistości zarówno w tym kształcie, jak i przy
chórze, znajduje się tyleż samo drobnych szczegółów, co przy myślokształcie Mendelsohna, i
że wszystkie te wspaniale barwne masy są skonstruowane z kolorowych bardzo wąskich
pasm, które nie mogą być widziane oddzielnie, w szarym tonie całości.
Bardzo wyraznym rezultatem jest to, że każdy górski wierzchołek ma swój własny błyszczący
odcień; wspaniała świetność jaskrawych barw, błyszczących chwałą własnego, żywego
światła, rozpościera swoje olśniewające promieniowanie na całą otaczającą okolice. Jednakże
na każdej z tych barwnych mas mienią się inne kolory, szybkie, podobne do tych, jakie widać
na stopach metali. Iskrzenie się tych cudownych astralnych form przechodzi wszelkie opisy,
jakie mogłyby dać słowa. Bardzo interesująca cecha, charakterystyczna dla tej dzwięcznej
formy zawiera się w niezwykłej różnicy dwóch typów muzycznych, z których się składa.
Jeden wytwarza myślokształty skaliste o ostrych krawędziach, drugi tworzy obłoki o formach
zaokrąglonych, które je oddzielają.
Innych motywów dostarczają szerokie pasma błękitne, czerwone i zielone, ukazujące się u
podstawy kształtu w kształcie dzwonu; linie białe i żółte, wijące się wężowo poprzez te trzy
pasy zawdzięczamy prawdopodobnie akompaniamentowi. W tych samych trzech
przypadkach przedstawiono tylko kształt, stworzony wprost przez wibrację dzwięku,
jakkolwiek jasnowidzący odróżniają równocześnie wiele innych mniejszych kształtów.
Kształty te pochodzą z osobistego uczucia wykonawcy lub też z wrażeń różnej natury,
doznawanych przez słuchaczy.
Wróćmy pokrótce do każdego z tych myślokształtów. W pierwszym przypadku mamy
reprodukcję kształtu małego i względnie prostego, ale odtworzonego bardzo szczegółowo,
ponieważ, jeśli się tak można wyrazić, jest tam przedstawiona każda nuta; dalej,
przedstawiliśmy formę bardziej skomplikowaną o charakterze zupełnie odmiennym, ale mniej
szczegółowo, w całości, gdyż nie tylko, że nie odtwarza każdej nuty oddzielnie, lecz
przeciwnie, oddaje efekt wywołany na barwę i kształt przez akordy; i w trzecim przypadku,
myślokształt jest wyrazem formy większej i bogatszej, w opisie, której pominięto wszelkie
szczegóły, aby w ten sposób zrealizować możliwie dokładnie wrażenie całości.
Wszystkie dzwięki poruszają oczywiście materie astralną i mentalną, i nie tylko w
następstwie kolejnych wibracji harmonijnych, które nazywamy muzyką. Być może kiedyś
kształty jakie zawdzięczamy tym innym dzwiękom, będą opisane stosownie do naszych
możliwości, jakkolwiek przekraczają teraz zakres tego małego traktatu; niemniej jednak
osoby, które interesują się kwestią dzwięków, mogą znalezć pożyteczne objaśnienia w książce
Leadbeatera pt. Ukryta strona rzeczy . Jest dla nas rzeczą konieczną pamiętać, że życie ma
ukrytą stronę, że każdy z naszych czynów, każde z naszych słów, ma swój oddzwięk w
świecie niewidzialnym, który jest zawsze tak blisko nas. W ogóle te niewidzialne rezultaty
mają znaczenie nieskończenie większe, niż widzialne fenomeny planu fizycznego. Mędrzec,
który posiada znajomość tych rzeczy urządza swoje życie stosownie do tego i zajmuje się
całością świata, na którym żyje, a nie tylko jego powłoką zewnętrzną. Oszczędza sobie w ten
sposób wielu cierpień i czyni swoje życie nie tylko szczęśliwe, lecz także o wiele
[ Pobierz całość w formacie PDF ]